نشان
چراغ در گنج یابی از اهمیت بالایی برخوردار است، در جایی که یافته شود، به
طور یقین به معنای وجود یک دفینه و یا محل اختفای آن است. چراغ که در
زمانهای قدیم از روغن و بعدها از گاز و چیزهای مشابه پر می شده است، علامت
یک اتاق است که داخل آن را پر کرده اند.
نشان چراغ در گنج یابی
شما
بایستی راه ورودی این اتاق، تو پر را پیدا نمایید. این کار نیز با نور
چراغ مشخص می شود. نور چراغ هر مسیری را که روشن کند، بایستی در آن سمت
جستجو کنید. نوری که به سمت بالا تمایل داشته باشد، به معنی ورود به اتاق
از سمت بالاست. روی این ورودی ها احتمالا با گل و شاخه های درختان پوشیده
شده است.
نور چراغ از یک جهت دیگر نیز اهمیت دارد. چنانچه نور چراغ
با هدف روشن کردن یک جهت بوده باشد، اشاره به یگانه بودن ورودی اتاق دارد.
ولی اگر نور نشان چراغ در گنج یابی ، به صورت شعبه دار ترسیم شده باشد، به
مفهوم دو ورودی مجزا از هم خواهد بود. دستگیره چراغ جایی است که باید بیشتر
مورد توجه قرار گیرد. اگر دستگیره مانند شکل بالا از یک کمانه توخالی
عبارت شده باشد، به معنی یک اتاق بوده و در جایی هموار است. اگر قسمت میانی
دستگیره سوراخ نبوده و تماما به صورت پر شده باشد، در این حالت احتمالا در
اطراف یک مورد تل خاکی قرار دارد.
یکی از اشکالی که در این مورد
حرف برای گفتن دارد، وجود یا فقدان یک درب بر روی نشان چراغ در گنج یابی می
باشد که خود نشانگر وجود تل خاکی است. در صورت وجود درب بر روی چراغ
وترسیم آن به صورت یک دایره شبیه توپ، آن نیز بسیار قریب به یقین علامت
وجود یک تل خاکی می باشد. علاوه بر این، علایمی هم که بر روی سمبل چراغ
پیدا شده مشاهده می شوند، بایستی با دقت مورد بررسی قرار گیرند، اشکال و
علایمی که در اینجا آورده شده اند، به طور یقین حاوی اطلاعاتی در مورد فرد
آرمیده در تومولوس )تل خاکی(، هویت و هدایایی است که به همراه خود دارد.
ضمنا،
تصویرنگاری برآمده و یا کنده کاری شده بر روی نشان چراغ در گنج یابی نیز
دارای علایم فراوانی بوده و باید به عنوان سرنخی از گنجینه مخفی ملاحظه و
بررسی گردند. علامت چراغ، از آخرین سمبل هایی است که برای دفینه
ساخته می شود. علایم دیگری هم در فواصل دورتر منطقه قابل کشف است. از چنین
علایمی می توان به سمبل های آتش و تیر (فلش) اشاره کرد. همراه با این
علایم، سمبل چراغ نیز لازم است.
